Bromek aklidyny w leczeniu POChP — opinia interdyscyplinarnej grupy roboczej Aclidinium bromide for the treatment of chronic obstructive pulmonary diseases — statement of interdisciplinary working group Według ostatniej definicji Global Initiative For Chronic Obstructive Lung Disease i Polskiego Towarzystwa Chorób Płuc (GOLD/PTChP) prze-wlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) jest chorobą, której można zapobiec i którą można leczyć. Cechuje się niecałkowicie odwracalnym ograniczeniem przepływu powietrza przez drogi oddechowe, które zwykle postępuje i jest związa-ne z przewlekłą, nieprawidłową ogólnoustrojową reakcją zapalną układu oddechowego na szkodli-we gazy oraz pyły, najczęściej na dym tytoniowy. Chociaż POChP toczy się głównie w płucach, to powoduje również istotne następstwa systemowe. U wielu chorych występuje jedna lub kilka cho-rób współistniejących. Najczęściej są to choroby sercowo-naczyniowe. Istnieje hipoteza, że część z tych schorzeń ma wspólne z POChP ogólno-ustrojowe podłoże zapalne [1]. Obraz kliniczny POChP zależy od objawów ze strony układu oddechowego (szczególnie od nasilenia duszności, kaszlu i ograniczenia wydolności fizycznej), objawów pozapłucnych, na przykład zaburzeń stanu odżywienia oraz od chorób współistniejących, a nie wyłącznie od stopnia ograniczenia przepływu powietrza w drogach oddechowych. Te trzy elementy wpły-wają na przebieg naturalny i na ciężkość choroby u poszczególnych chorych na POChP. Najważniejsze cele leczenia POChP to re-dukcja objawów (złagodzenie objawów, zwiększe-nie tolerancji wysiłku, poprawa stanu zdrowia, poprawa jakości życia) oraz redukcja ryzyka (zapobieganie progresji choroby, zapobieganie i leczenie zaostrzeń, zmniejszenie częstości ho-spitalizacji i śmiertelności) [1, 2]. Kwalifikacja do leczenia chorych na POChP opiera się na ocenie nasilenia objawów klinicz-nych (skale CAT albo mMRC) i określeniu ryzyka zaostrzeń, hospitalizacji oraz zgonu [3]. Największe ryzyko zaostrzeń określa się we-dług FEV 1 (forced expiratory volume in one second) lub liczby przebytych zaostrzeń w ciągu ostatnich 12 miesięcy. Zawsze bierze się pod uwagę gorszy wskaźnik ryzyka. Na podstawie oceny objawów pod-miotowych choroby i oceny ryzyka zaostrzeń POChP wyodrębniono 4 kategorie chorych na POChP: