Cilj studije je bio analiza kliničkih morfoloških i funkcionalnih parametara u najvulnerabilnijem dijelu bubrežne transplantacije zbog pravilnog postavljanja strategije praćenja i efektivnog djelovanja u prevenciji i suzbijanju mogućih posljedica. Metode: analizirano je 18 bolesnika kojima je zbog terminalne bubrežne insuficijencije urađena bubrežna transplanracija dobi od 17 do 50 godina. Bolesnici su prije transplantacije tretirani hemodijalizom od 6 mjeseci do 10 godina. Osnovna bubrežna bolest u 16 bolesnika je bila hronični glomerulonefritis.u jednog lupus nefritis, a u jednog vezikouretralni refluks. Nakon operativnog zahvata bolesnici su praćeni prvih 7 dana u jedinici intenzivne njege Hirurške klinike UKC Tuzla. U bolesnika su praćeni osnovni i specijalni kliničko-laboratorijski parametri: serumski kreatinin, nivo ciklosporina u krvi, bilans tečnosti, elektroloti, energenski bilans i monitoring vitalnih parametara. Ultrazvučni pregled sa doplerom rađeni su svim bolesnicima II postoperativnog dana, a u tri bolesnika je urađena i ultrazvučna biopsija transplantata. Tkivo je analizirano svjetlosnim i imunofluorescentnom mikroskopijom. Reztultati: u 12 bolesnika klinički tok je prošao bez bitnijih komplikacija, te su bolesnici nakon prosječno 28 dana hospitalnog tretmana pušteni kući. U 6 bolesnika nastupile su razne forme akutnog odbacivanja. Povoljan odgovor na akutno odbacivanje sa pulsnim dozama glikokortikoida imalo je 2 bolesnika. Efekat ovakve terapije bio je vidan već u trećoj dobiveni u periodu ordiniranja 7 ili 12 doze. U 5 bolesnika bila je neophodna i primjena hemodijaliznog liječenja zbog odsustva diureze odnosno zbog hipervolemije. Ultrazvučni pregledi davali su korisne podatke o veličini i ehogenosti parenhima transplanta koji su sastavni dijelovi odbacivanja. U svih bolesnika na doplerskim pregledima transplanta u akutnim reakcijama rastao je indeks rezistencije iznad 0,7. U tri urađene biopsije transplanta patohistološka podloga akutne reejekcije su tubulitisi sa limfocitnim infiltratima. U jednog bolesnika je nastupio letalni ishod zbog rupture disekantne aneurizme aorte. Zaključak: Kliničko-laboratorijsko praćenje ranogposttransplantacionog perioda uz ultrazuvčne preglede i biopsiju može prevenirati i suzbiti akutnu rejekciju.