<zakljucak> Ishemijska bolest mozga predstavlja klinicki entitet sa vjerovatno najslozenijom etiopatogenezom u humanoj medicini. Slozenost i beskrajna isprepletenost patofizioloskih procesa diktiraju i planiranje terapijskog programa koji, po logici ovakvog slijeda patofizioloskih dogadjaja, mora biti multitopan, odnosno viseznacan. U skladu sa prodorima u poznavanju etiologije, patogeneze i patofiziologije IBM poslednjih godina smo svjedoci znacajnih prodora u dijagnostici kljucnih poremecaja odgovornih za nastanak IBM, ali i patoloskih dogadjaja koji prate razvoj same bolesti i predstavljaju markere povecanog rizika ponavljanih epizoda ishemije mozdanog parenhima. U tom smislu endovaskularne tehnike, sem znacajnih dijagnostickih informacija vezanih za ishemijsku bolest mozga, sa modalitetima kombinovanih terapijskih procedura (agensi protiv vazospazma, tromboliticka sredstva) postaju znacajan dio terapijskog programa ishemijske bolesti mozga u strogo definisanim i selekcionisanim grupama bolesnika.