Wprowadzenie: znaczenie wielokulturowości dla rozwoju turystyki, podkreślane konsekwentnie w literaturze przedmiotu, świadczy o popularności tej formy turystyki. Polska historycznie była krajem przejściowym między Wschodem a Zachodem, krajem, w którym obok siebie istniały różne kultury: polska, niemiecka, żydowska i rosyjska. Polska przez wieki była miejscem spotkań różnych religii i kultur, a dzisiejszy krajobraz wciąż na to wskazuje. Katastrofa II wojny światowej przyniosła unicestwienie społeczeństwa wielokulturowego i stworzyła niespotykaną dotąd w naszej historii jednorodność. Dziedzictwo żydowskie i miejska turystyka kulturowa: w swojej prawie 2000-letniej diasporze Żydzi byli obecni w Polsce od ośmiuset lat: od wczesnego średniowiecza do Holokaustu, do Zagłady w okresie II wojny światowej. Od innych grup społecznych Żydów wyróżniała religia, język, zwyczaje, sztuka i architektura. W okresie międzywojennym XX w. Polska była domem największej społeczności żydowskiej w Europie, wyróżniającej się ogromną żywotnością kulturową i intelektualną. Zachowane ślady, materialne i niematerialne wielokulturowości w Warszawie stały się podstawą rozwoju turystyki kulturowej. Czas pandemii a turystyka miejska: wybuch pandemii COVID-19 silnie uderzył w sektor turystyczny: obowiązują ograniczenia w podróżowaniu i zwiedzaniu obiektów. Dlatego konieczna jest weryfikacja prognoz i przygotowanie nowych rekomendacji dla kierunków turystyki kulturowej w czasie pandemii i w okresie po jej zakończeniu. Podsumowanie i wnioski: zainteresowanie dziedzictwem żydowskim jest silne od kilku dekad i wielu turystów, zarówno krajowych, jak i zagranicznych chce zgłębiać kulturę żydowską i zabytki przeszłości. Pomimo ograniczeń sanitarnych nawet w czasie pandemii jest to możliwe, jednak potrzebne jest wypracowanie racjonalnych procedur, aby zarówno zapewnić reżim sanitarny, jak i odbudować zaufanie konsumentów.