Depresja jest jednym z najczęstszych zaburzeń psychicznych, dotyka około 5-17% populacji. Zaburzenia depresyjne stanowią poważny problem ekonomiczny i społeczny. Depresja ma istotny wpływ na status zatrudnienia, sukces finansowy a także relacje interpersonalne. Jest ona przyczyną największej liczby dni nieobecności w pracy wśród wszystkich chorób. Pacjenci, u których nie występuje odpowiedź na standardowe leczenie przeciwdepresyjne, kosztują dwa razy więcej, niż pacjenci, u których uzyskano odpowiedź na leczenie. Odpowiedź na standardowe leczenie przeciwdepresyjne występuję jedynie u 60-70% pacjentów cierpiących na zaburzenia depresyjne. Według danych epidemiologicznych nawet u jednej trzeciej pacjentów można stwierdzić depresję oporną na leczenie, która jest definiowana jako zaburzenia depresyjne u osób dorosłych, u których nie wystąpiła odpowiedź na co najmniej dwa różne leki przeciwdepresyjne (stosowane w odpowiedniej dawce przez odpowiedni czas) w obecnym epizodzie depresji o stopniu nasilenia od umiarkowanego do ciężkiego. Celem niniejszej publikacji jest przybliżenie problemu lekooporności w depresji i przedstawienie strategii postępowania w przypadku depresji opornej na leczenie.