Rosnąca liczba pacjentów pozostających w stanie immunosupresji sprawia, że zwiększa się liczba przypadków gruźlicy o nietypowym przebiegu oraz odsetek postaci pozapłucnych gruźlicy. Zajęcie narządu ruchu stanowi co piąty przypadek gruźlicy pozapłucnej. Postawienie właściwego rozpoznania często nastręcza dużych trudności z powodu braku charakterystycznych objawów, jak również rzadkiego współwystępowania aktywnych zmian gruźliczych w badaniach obrazowych układu oddechowego. W pracy przedstawiono przypadek pacjentki leczonej immunosupresyjnie z powodu rozpoznania zapalenia mięśni, u której rozpoznano gruźlicę układu ruchu, w postaci zajęcia pochewek ścięgnistych i wytworzenia torbieli galaretowej.