Przedmiotem niniejszej pracy jest analiza zawartości czterech egipskich tekstów filozoficznych: Lamentacji Ipuwera, Proroctwa Neferti, Instrukcji Amenemhata i Lamentacji Khakheperre-sonbe. Starożytni autorzy rozważają w nich problemy przemian społecznych i politycznych, upadku państw oraz klęsk naturalnych. Każdy z autorów prezentuję inną wizję omawianych fenomenów. Ipuwer skupia się głównie na konfliktach klasowych, Neferty zwraca uwagę na konsekwencje klęsk naturalnych i migracji, Amenemhat podkreśla wagę spisków pałacowych i przypadku, podczas gdy ostatni z autorów analizuje zmianę z epistemologicznego punktu widzenia. Za niezwykle godny uwagi należy uznać poziom dojrzałości przemyśleń tych piszących w II tysiącleciu p.n.e. autorów.